Van Al Dat Soete

Direct na binnenkomst van de bestelde materialen (Zwitserse tricot , flanel met stipjes en een aanbieding in groene rib. Maar ook poppennaalden, een keertangetje en wolviltnaalden) van http://www.kamrinspoppen.nl/ Kamrin’s poppenatelier in Oegstgeest enthousiast aan de slag met het eerste popje. De basis was al gelegd: ik trok een witte katoenen sok uit de kast en begon met het kopje. Het werken met een sok was voor mij een nieuwe en positieve ervaring. Een sok is namelijk veel robuuster materiaal dan het buisverband dat tegenwoordig populair is bij het maken van dit type poppen. Er gaat heel veel wol in een kopje, het moet aangeperst worden. Je hebt er gespierde handen voor nodig. Hoe harder het kopje, hoe mooier het eindresultaat. Het tricot van een sok kan veel hebben en is voor het maken van kleinere popjes fijn werken. Toen het lijfje. Na veel uitproberen kwam ik uit op een zittend figuurtje waarvan echter de verhoudingen niet bleken te kloppen. Kijken, nog eens kijken, afweg

Vol nieuwe plannen en ideeën maar bij gebrek aan materiaal aan het begin van 2016 begonnen met het haken van een klein tutteltje. Ik vond een aansprekend gratis patroon op  Made by Maly http://www.madebymaly.nl/a-43803484/gemaakt-voor-en-door-klanten/knuffelpopje-gehaakt-door-joke-van-der-veer/ een website van een sympathiek hobbywinkeltje.  Zelf haak ik liever met katoengaren en daar had ik nog wel een voorraadje van. Ik dacht dat ik het nooit meer zou gebruiken (zo zie je maar weer). Poppenoogjes had ik niet in de geschikte maat. Eerlijk gezegd is het ook niet zo handig om voor een tutteltje dat echt bestemd is voor een baby en niet voor de sier van die plastic ogen te gebruiken. Dus dit was weer een goede oefening in het borduren van ogen. Oogjes borduren is nog behoorlijk moeilijk. Een kleine afwijking en het hele popje is niet meer lief, of heeft een uitdrukking waar je niet op zat te wachten. Daarmee is dan helaas wel DE VERLEIDING verdwenen, een essentieel ingrediënt

Wees welkom op dit blog! Mijn naam is Joke van der Veer en mijn passie en liefhebberij is het maken van Waldorfpoppen. Toen mijn kinderen nog op de Vrije School zaten kon je er bijna niet omheen: moeders konden cursussen volgen om voor hun lieve kindjes zeer persoonlijke popjes te maken, of jaartafelfiguurtjes die de seizoenen uitbeeldden. Inmiddels ben ik oma en heb ik wat meer tijd en ja hoor: het is er weer ingeschoten! Maar nu ernstig. Ik maak dus poppen of mijn leven ervan afhangt met als doel mijn kunde en vaardigheden naar een hoger plan te slepen. Het moet alsmaar beter en mooier, er is geen houden aan. Wat is er nou zo bijzonder aan deze poppen? Waldorfpoppen, ook wel Zonnekindpoppen genoemd, zul je niet tussen het plastic in de speelgoedwinkel aantreffen. Deze worden namelijk met het meest grote engelengeduld en uiterst zorgvuldig handgemaakt van de meest pure materialen en gevuld met hoogwaardige wol van het - in dit geval - Drentse schaap. Poppenmakers die zich hier