Van Al Dat Soete

Het komt altijd goed met een beer van goede wille. Neem nou Baroek, een grote, goeiige lobbes. Ziet er vervaarlijk uit maar iedereen die hem kent weet dat hij nog nooit iemand kwaad heeft gedaan en dat ook niet van plan is. Hij wilde zo ontzettend graag een baantje in het bos, want nou ja: in het bos kent hij immers iedere boom en elke bocht. Een beer en het bos zijn één ziel, ze horen zo innig bij elkaar. Baroek wil bomen om zich heen, geen stadsluchtjes, geen herrie. Maar die bomen, dat was juist het probleem. Baroek was zo groot en onmetelijk sterk. Waar hij liep kraakten links en rechts de bomen omver als luciferhoutjes. Je kon precies zien waar hij met zijn logge lijf doorheen was gemarcheerd. Ja, wat moet je nou met zo’n beer. Nu was de boswachter een man met verstand, iets wat veel mensen ontberen. Hij had er lang over na lopen denken en al was hij niet erg gelukkig met de kaalslag die Baroek soms aanrichtte, hij voelde sympathie voor de grote logge snuiverd. “ ‘t Is een goeie