Doorgaan naar hoofdcontent

Tutteltje voor baby Olivia

Een nieuw meisje

Zoals we in onze jonge jaren bedolven werden onder de trouwkaartjes en geboorteberichten, is het nu tijd voor kleinkinderen, eigen dan wel van onze naasten en vrienden.
Opnieuw de vraag om een tutteltje voor nieuwkomeling Olivia, dus ijverig aan de slag voor een koninklijke creatie waarin zoveel mogelijk voor mij nieuwe technieken verwerkt worden. Een gehaakt kraagje, de lastig te verwerken Nicky velours en aan de achterkant een eerste poging een quiltdoekje te fabriceren, wat aardig lukt, dankzij de verdwijnviltstift, waarmee je de randen van je vierkantjes goed kunt markeren. Op de gebruiksaanwijzing stond een waarschuwing: van tevoren uitproberen! Niet aan gedacht en inderdaad leek het nog spannend te worden of de inkt van sommige lapjes op zou lossen. Balen natuurlijk als je iemand blij moet maken met een creatie waar de viltstift nog opgekliederd zit.
Het duurde enige weken maar tenslotte was alles dan toch verdwenen.
Omdat Nicky-velours zo zenuwslopend onregelmatig alle kanten op rekt en de eigenschap heeft niet gewoon te rafelen maar op een griezelige manier verpulvert, had ik het gaatje in het midden al netjes voorgeknipt en superstevig omzoomd nog voor het kopje klaar was. Feitelijk was het hele kleedje, inclusief opgenaaid haakkraagje al klaar toen ik aan het kopje begon. Dat leek een goed idee maar o o: het nekje was te dik en paste er met geen mogelijkheid doorheen. De schaar in het kleedje zetten was geen optie. De enige mogelijkheid die overbleef was het kopje bovenop het doekje naaien. Nadeel: wiebelig! O Bah!


Hoe nu verder? Soms is het verstandig het werk maar een poosje te laten liggen en de mogelijkheden af te wegen. Een lang verhaal kort: dit werd het. Een poppenlijfje tegen het middelpunt aan, waarmee het tutteltje ook nog een beetje een poppenkastpopje werd en het bungelende hoofdje iets meer houvast kreeg.

Tjonge! Nou, het ei was gelegd hoor.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Pierewietje 4

Het zijn zachte diertjes, deze Pierewietjes, en erg verlegen. Ze laten zich niet makkelijk fotograferen. Maar vandaag hadden we geluk. We kwamen zomaar twee kleintjes tegen.

Kroeltjes

De eerste drie: Abeltje, Bo en Ceder Deze baby’s zijn vervaardigd naar een nieuw ontworpen patroon voor slaappopjes. Ze meten allemaal 22 centimeter en er zijn er geen twee gelijk. Deze ukkepukjes worden in beperkte serie gemaakt, wat niet betekent dat ze van de lopende band komen afrollen. Zoals steeds is dit van begin tot eind handwerk, gemaakt met de mooiste en meest pure materialen en eigenlijk “liefdewerk oud papier” omdat er zoveel tijd in gaat zitten. De kleertjes zijn altijd gemaakt van de mooiste materialen en stuk voor stuk voorgewassen. Ze zijn bedacht voor het lieve kleine kindje, in het bedje of in de kinderwagen. Er zijn ook mensen die ze gewoon willen hebben voor de schattigheid. En waarom niet? Per stuk kosten ze € 34,95

Baroek - beer met afstand tot de arbeidsmarkt

Het komt altijd goed met een beer van goede wille. Neem nou Baroek, een grote, goeiige lobbes. Ziet er vervaarlijk uit maar iedereen die hem kent weet dat hij nog nooit iemand kwaad heeft gedaan en dat ook niet van plan is. Hij wilde zo ontzettend graag een baantje in het bos, want nou ja: in het bos kent hij immers iedere boom en elke bocht. Een beer en het bos zijn één ziel, ze horen zo innig bij elkaar. Baroek wil bomen om zich heen, geen stadsluchtjes, geen herrie. Maar die bomen, dat was juist het probleem. Baroek was zo groot en onmetelijk sterk. Waar hij liep kraakten links en rechts de bomen omver als luciferhoutjes. Je kon precies zien waar hij met zijn logge lijf doorheen was gemarcheerd. Ja, wat moet je nou met zo’n beer. Nu was de boswachter een man met verstand, iets wat veel mensen ontberen. Hij had er lang over na lopen denken en al was hij niet erg gelukkig met de kaalslag die Baroek soms aanrichtte, hij voelde sympathie voor de grote logge snuiverd. “ ‘t Is een goeie ...